بسم الله الرحمن الرحیم
سلام

یادمه یه سری یکی از دوستان ما در شهرستان با یکی از همسایه هاشون درگیر شده بودن !
جمعیت زیادی بودن و همدیگر را حسابی زده بودن و یه جورایی این دوستان ما در نبرد اول پیروز شده بودن !
ابوی و اخوی ما نیز برای رفع و رجوع و یه جورایی میانجیگری خونه این دوستمان بودند که یک دفعه پاتک شروع شد!!!!!
چشمتون روز بد نبینه!!!! پاتک که تموم شد ، کل این جمعیتی که به هواداری دوست ما رفته بودن یهو غیبشون زد!! یه طوری که اصلا انگار کسی اونجا نبود !!!
خلاصه ابوی و اخوی ما مونده بودن و من که خودم را به اونجا رسونده بودم ! کلی فکر کردیم که چه کنیم ! رفتیم پاسگاه و مامور آوردیم برای نوشتن گزارش حوادث و تشکیل پرونده ! ما بودیم و مامور پاسگاه که دوباره پاتک دوم را شروع کردند و کلی بد و بیراه به ما گفتند!
گذشت و یه روز مراسمی بود و این دوست ما هم آنجا حضور داشت و یک تیکه ای به من و برادرم انداخت! یه چیزی شبیه همین تیکه جناب آقای روحانی!!! پدرم در ج.اب اون بنده خدا گفت اون روز که شما همتون فرار کرده بودین و جرأت نمیکردید برید تو خونه خودتون همین دو تا نوجوون بودن که مامور آوردن و ورتجلسه کردن!

حالا باید به آقای روحانی هم همین رو گفت!!!
آقای روحانی !! رئیس جمهور عزیز ! اینهایی که از شما انتقاد میکنند و به شما درباره اتفاقات اطرافتون تذکر میدن و نگران فرهنگ و انرژی هسته ای و ... جامعه هستند ، همان هایی هستند که جانشان را برای این نظام داده اند !!!
اینها همان ها هستند که در جنگ هشت ساله تحمیلی جان در کف دست گرفته و در برابر تمام دنیا ایستاده اند ! اینها بزدل نیستند!
اینها همان ها هستند که در فتنه های 78 و 88 در کف خیابان ها به دنبال صیانت از آرای مردم کشور و دفاع از حقانیت نطام بودند ! اینها بزدل نیستند !

بزدل آنهایی هستند که در دوران هشت ساله جانشان را و مالشان را برداشته و به بهانه اینکه کشور دکتر و مهندس هم میخواهد از جنگ گریخته اند!!
بزدل آنهایی هستند که در فتنه های گوناگون به فکر جانشان بوده اند و حتی حاضر به فروش کشورشان و گاهی دینشان هم شده اند !!

کمی دقت کنید و ببینید که طرفداران شما از کدام دسته اند !! آن گاه بزدل ها را خواهید شناخت!
تمام!!

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام

احوال این روز های ما ، احوال این روز های غزه!

این روز ها که در شهر ترددد میکنم بسیار یاد غزه می افتم!
مثلا وقتی درب خانه را باز میکنم و وارد کوچه می شوم کودکان را درحال بازی میبینم . یاد غزه می افتم و بازی های این روز های کودکان غزه!
آن طرف تر نوجوانان درحال بازی هفت سنگ هستند !! سنگ ها را که میبینم یاد سنگ های غزه می افتم که در دستان نوجوانان  است ! احتمالا آنها هم به هفت سنگ علاقه زیادی دارند!

کودکی هنگام بازی زمین خورده و از درد به خود میپیچد . مادرش از راه میرسد و شیون و زاری به راه می اندازه . درست مانند آن مادری که در غزه برای از دست دادن فرزندش ناله میکرد . همان که تلویزیون خودمان هم نشانش داد .

به پارک که می روم عده ای مشغول تماشای مسابقه فوتبال بر روی نمایشگرهای بزرگ نصب شده در پارک هستند . یاد آن عکسی می افتم که یهودیان مشغول تماشای بمباران غزه بودند !!

راستی گفتم بمب! یادش به خیر !!! ما در مدرسه با کاغذ موشک درست میکردیم و با آنها بازی میکردیم ! الان هم بچه مدرسه ای های غزه با موشک بازی میکنند !!!

تابلوهای شهر هم مرا به یاد غزه میاندازند !
مثلا روی یک تابلو نوشته بود سازمان....
و دیگری محل نشست های بین المللی را نشان میداد
تابلوی دیگری نوشته بود مهد کودک....
آن یکی ما را به قبرستان  راهنمایی میکرد !
آری ! کودکان غره این روزها زیر سایه سکوت سازمان های بین المللی  از مهد کودک به قبرستان میروند!

نمایشگاه عکسی بر پا بود در گوشه ای از شهر . موضوع عکس ها مهر والدین به فرزندان بود . به خود گفتم نمایشگاه نیاز ندارد! نمونه بارزش در غزه اتفاق می افتد .

هنگام بازگشت به خانه در پارکی دیدم بساط افطاری بر پاست! سفره ای که نان داشت و خرما و پنیر ... یاد سفره ای افتادم که خون دارد و آوار و جسد!
عده ای هم در گوشه دیگر پارک دور هم نشسته بوند و آماده افطار می شدند . هشت نفر بودند .... یاد آن خانواده هشت نفره ساکن غزه افتادم که سر سفره افطار بمباران شدند و....
نزدیک خانه فرهنگسرایی بود و شعری بر دیوار فرهنگسرا نقش بسته بود ..." بنی آدم اعضای یکدیگرند ...." اگر میتوانستم شعر را تغییر میدادم و مینوشتم " چو عضوی به درد آورد روزگار ، باشد !! به دیگر عضو ها چه کار؟"!!!

رسیدم خانه . نزدیک افطار است ، تلویزیون را روشن کردم ، شبکه دو،  اخبار بیست و سی .... رهبر معظم انقلاب در دیدار دانشجویان: 

" علاج رژیم صهیونیستی ، نابودی این رژیم است"