بسم الله الرحمن الحیم
سلام

آورده اند که در زمان های قدیم فردی به نام مگس شهر شیراز را به اشغال خود در آورده بود - یا در آن فرمانروایی می کرد - .
ایشان تصمیمی به تخریب مقبره حافظ می گیرد !
اطرافیان او که خیلی از این تصمیم او خرسند نبودند سعی می کردند به هر طریقی او را از این تصمیم منصرف کنند .
یکی از اطرافیان به او می گوید : "خوب است پیش از اقدام به تخریب ، بک فالی هم از حافظ بگیری !"
جناب مگس هم موافقت می کند !
دیوان حافظ را می آورند ، مگس نیت می کند ، حافظ را می گشایند و شعر را می خوانند ....

ای مگس ! عرصه ی سیمرغ نه جولانگه توست ..... عرض خود می بری و زحمت ما میداری !

آورده اند که جناب مگس پس از شنیدن این مصرع از غزل بار و بندیل خود را بسته و از شیراز می رود !!!