در سایتی مطلبی خواندم در مورد گریه برای امام حسین (ع) . در نظرات آن مطلب کسی نظری داده بود که من را به فکر نوشتن این مطلب انداخت .

خنده کنان می رود روز جزا در بهشت / هر که به دنیا کند گریه برای حسین

نوشته بود همه میدونن که علم ثابت کرده که خنده غذای روح است و همه انبیا به خندیدن سفارش کردند .همه جای دنیا کلاس خنده وجود داره نه کلاس گریه !! گریه افسردگی میاره و  .....

البته جوانان و فعالان سایبری همون جا پاسخ هایی به این شخص دادند  که در این مطلب به برخی از اونها اشاره میشه .
اما چیزی که میشه به این بنده خدا -که البته در جبهه خودی قرار دارد و کمی راه را گم کرده است - گفت اینه که اولا خنده و گریه هر دو سر جاشون لازمه . ثانیا اون کلاس خنده که شما میگی پر از موارد ضد اسلامیست . ثالثا به قول یکی از دوستان امام زمان خودشون فرمودند که من در عزای امام حسین (ع) خون میگریم . و خیلی دیگه از امامان هم برای عزای امام حسین (ع) بسیار گریه میکردند .
بحث بعدی اینکه این داستان افسردگی دروغی بیش نیست . من در مطالب قبلی هم به این موضوع اشاره کرده ام که افسردگی مردم ایران را - به عنوان نماد یک کشور شیعی- مطرح میکنند که در نهایت بگویند شیعیان افسرده هستند و البته برای حل این مشکل - یعنی افسردگی - راه حل هایی میدهند که به همین کلاس های خنده و خیلی ابتذال های دیپر ختم می شود . و متاسفانه خیلی ها هم این دروغ را باور کرده اند و برخی از مسئولین هم در حال بازی کردن در زمین دشمن هستند .

برخی از پاسخ هایی که به این شخص داده شده بود را در زیر می آورم  که نشان از این دارد که گریه برای اهل بیت (سلام الله علیها) با گریه های دنیوی تفاوت دارد :
*گریه برای امام حسین (ع) انسان ساز است .
*گریه ای که شما می گویید افسردگی می اورد وقتی است که برای دنیا باشد.گریه برای حضرات معصومین واز خوف خدا باعث تقرب به این ذوات مقدس می شود و خنده ای که شما می فرمایید غذای روح است باعث مردن دل میشود
*حکیم ملا هادی سبزواری معتقد است که : خنده ها و گریه های ما در مقابل جزع است { إذامس الخیر منوعا و إذا مسّ الشرجزوعا} اما گریه یک مفهوم عرفانی دارد که وقتی انقطاع حاصل می شود و ارتباط انسان با تعلقات قطع می شود ، یک انبساطی به او دست می دهد و این نشانه انبساط قلب است و جوششی دارد به نام اشک همان طور که چشمه ها ازش آب می جوشد .
بنابراین گریه و خنده معمولی مراد نیست بلکه این انبساط قلب است که در واقع درهای رحمت را باز می کند."
*برادر عزیز اگر تابحال با خدای خود نجوا ودرد دلی داشته واشکی ریختید آیا بعد یا فرداش احساس سبکی و سرزندگی نکردی؟
*ما گریه میکنیم تا ان روز که تمام چشم ها گریه می کنندوچشمی که برای حسین گریه کرده است خندان است