بسم الله الرحمن الرحیم
سلام

انتقاد به صدا و سیما ، هجمه یا واقعیت؟

امروز سرکار خانم ابتکار در نامه ای به رئیس رسانه ملی از آنچه وی سوء استفاده سیاسی صدا و سیما از اعتراض کارمندان سازمان حفاظت محیط زیست خواند ، انتقاد کرد.
پیش تر افراد دیگری نیز از عملکرد رسانه ملی انتقاد کرده بودند . ولی سوال اینجاست که آیا واقعا صدا و سیما بیش از اینکه رسانه ملی باشد ، رسانه میلی است؟

به طور مثال می شود به اظهارات حامیان دولت در زمان توافق هسته ای اشاره کرد که حامیان دولت منتقد بودند که رسانه ملی بیش از آنکه به دفاع از توافق بپردازد ، یه منتقدان توافق میدان میدهد که از آن انتقاد کنند! در حالی که در همان ایام رسانه ملی از بسیاری از موافقان توافق هم دعوت میکرد و می آمدند و بعضا هم در مناظره با منتقدان توافق شرکت میکردند . حتی در مواردی مانند روز های انجام توافق ، ابتدا موافقان توافق در رسانه ملی می امدند و دستاوردهای - هر چند اندک - خود را بزرگ جلوه میدادند و میرفتند ، و روز ها  میگذشت تا میدان به منتقدان برسد و فضای انتقاد باز شود!

یا مثلا در مورد سفرهای استانی دولت که بیشتر به سفرهای مراکز استانی شبیه است ، صدا و سیما تمام تلاش خود را برای پوشش این سفرها به کار میبندد و مثلا در مورد آخر تلاش کرد تا زاویه دوربین ها را جوری تنظیم کند که پایین بودن میزان استقبال از رئیس جمهور خیلی به چشم نیاید!!

اما در مورد موضوع اعتراض کارمندان سازمان حفاظت محیط زیست که دیروز اتفاق افتاده بود ، پیکان انتقاد ها بیشتر به سوی خانم مدیر است تا رسانه ملی ! مثلا همین که خانم مدیر به جای رسیدگی به انتقادها و اعتراض ها ، از دیروز تا حالا همه عالم و آدم را مقصر جلوه میدهد و گاه مصاحبه میکند و نماینده های مجلس را موجب تحریک کارمندان میداند و گاه نامه مینویسد و از رسانه ملی انتقاد  میکند !!!

به صورت کلی شاید بتوان اینگونه گفت که برخی مدیران در کشور ما عادت کرده اند که در بحران ها به جای مدیریت بحران و حل مشکل از دیگران انتقاد کنند! و در این میان یکی از ارگانهایی که همیشه آماج انتقادها و هجمه هاست صدا و سیماست .
شاید هم یک دلیل انتقادها و هجمه ها تسلیم کردن مدیران صدا و سیما و وادار کردن انها به پوشش بیش از پیش فعالیت های آنها یا عدم اجازه صحبت به منتقدان باشد! !