بسم الله الرحمن الرحیم
سلام

این قصه سر دراز دارد!!
کدام قصه؟
قصه ما و امید و تدبیر و آمریکا و انرژی هسته ای!!!

الان که مدت زیادی هست که در قالب مذاکرات هسته ای میریم و میاییم و خودمون که هیچ! کل جهان را با این قضیه سرگرم کردیم! کدوم قضیه؟!
راستش قضیه اینه که ما میخواستیم برای آینده کشورمان کاری کنیم! خواستیم برای نسل های بعدی یک یادگار با ارزش به ارث بگذاریم! یک یادگاری که برای زندگی نسل های آینده شاید به اندازه آب و هوا لازم باشد و اون همین انرژی هسته ای است . انرژی هسته ای که همهی کشورهای جهان به دنبال این هستند که با رسیدن به این تکنولوژِ و فناوری آینده و استقلال کشورشان را تضمین کنند . حالا این وسط بعضی هستند که نمیتوانند این استقلال کشورها را ببینند و قصد دارند تا انرژی هسته ای را بهانه ای کنند که کشورهای نسبتا ضعیف تر را مستعمره خودشون کنند .

خب ! این از قضیه!!! برگردیم سر قصه مون!!!
قصه از اونجایی شروع شد که فهمیدن ما دنبال قضیه(!) هستیم!!! و فورا قضیه را جنایی(!) کردند و رفتند و آمدند و تحریم کردند و... حتی یک بار هم کار به توافق کشید که باز هم خودشان زیر توافق و تعهداتشان زدند و ما دوباره به مقاومت و ایستادگی روی آوردیم .
قصه رسید به اینجا که آقایان دولت مرد گفتند برویم و با آمریکایی ها کنار بیاییم و قصه را تمام کنیم!
برخلاف تمام توصیه ها و تجربه ها که میگفت این کار جواب نمیدهد ، دولت مردان تدبیر و امید این کار را آغاز کردند و نتیجه شد سوم آذر سال 92 و توافق ژنو! توافقی که خیلی ها - از جمله نگارنده - آنرا چندان مفید نمیدانستند و به آن انتقاد داشتند . به هر حال رهبری فرمودند که ما اهل نقض عهد نیستیم . گرچه طرف غربی بارها همین تعهد آخرشان را هم نقض کردند!
قصه باز هم ادامه یافت تا شش ماه بعد که ادامه مذاکرات به نتیجه ای نرسید و موجب تمدید شش ماهه همان توافق ژنو شد .
حالا که سه روز مانده به اتمام شش ماهه دوم توافق اولیه ، مذاکرات با جدیت تمام در حال پیگیری است ! شاید طرف غربی بدش نیاید که مذاکرات را برای شش ماه دیگر هم تمدید کند ! ولی تیم مذاکره کننده ایرانی تاکید کرده است که به هیچ وجه تمدید مذاکرات را نخواهد پذیرفت.

برای این دور از مذاکرات تنایج متعددی پیش بینی می شود که البته بنا بر گفته کارشناسان از آنجا که در تمام این مدت مذاکرات محرمانه بوده است ، پیش بینی توافقات محتمل سخت است . ولی به هر حال این مذاکرات میتواند به یکی از این نتایج منتج شود .
1- توافقی که برای ما عالی باشد! یعنی توافق به نحوی تنظیم شود که تمام خطوط قرمز ترسیم شده نظام حفظ شود و جهان بپذیرد که داشتن انرژی صلح آمیز هسته ای حق هر کشوری و به ویژه ایران است و از سویی منجر به حذف تمام تحریم ها من جمله تحریم های اتحادیه اروپا و کنگره آمریکا و شورای امنیت سازمان ملل و...شود .
این توافق بهترین چیزی است که ما از مذاکرات دنبال میکنیم ولی از آنجایی که طرف ما گرگ است و گرگ را به بره ها رحمی نیست ، رسیده به چنین توافقی بعید و دور از دسترس به نظر میرسد. گرچه تیم مذاکره کننده هسته ای ما به دنبال رسیده یه این توافق هستند .

2- تمدید توافق قبلی که البته ذکر شد که تیم مذاکره کننده به هیچ وجه آنرا نخواهد پذیرفت!

3- توافقی که اصطلاحا به توافق بد برای ما معروف است . یعنی هر گونه توافقی که بخواهد خطوط قرمز نظام را زیر پا بگذارد . که البته از آنجایی که ما به تیم مذاکره کننده اعتماد داریم ، قطعا چنین توافقی انجام نخواهد شد.

4-سرتان را درد نمی آورم! گزینه ها زیاد است! توافقات قابل تفسیری که مانند توافق ژنو بشود آنرا به شکل های متعدد تفسیر کرد ، توافقی که به راه سوم مشهور است - یعنی توافق بینابینی که در آن کمی از تحریم ها حذف شوند و احتمالا ایران هم باید کمی از توان هسته ای خود را کنار بگذارد . که این توافق احتمالا دو یا سه ساله خواهد بود -و گزنه های بیشتر.
که البته به شخصه امیدوارم این راه سوم اتفاق نیافتد!

5- و در نهایت عدم توافق هم آخرین راهی است که ممکن است طرفین مذاکرات به آن برسند! که البته از دولت تدبیر و امید بعید است که به این زودی به این گزینه برسند!

به هر حال نتیجه مذاکرات هر چه که شد طبق فرمایش رهبرمان باید از تیم مذاکره کننده حمایت کنیم و البته تیم مذاکره کننده هم باید تمام حواسشان را جمع کنند تا در توافق احتمالی از گنجاندن موارد قابل تفسیر توسط طرف غربی جلوگیری کنند .
و یا اگر کار به عدم توافق رسید در انظار جهانیان ایران به زیر میز زدن متهم نشود!

امیدوارم نتیجه مذاکرات هر چه که هست بالاخره قصه را به سر منزل مقصود برساند تا در انتهای این قصه ماننده قصه های کودکی مان شعر کلاغه به مقصد نرسید را نخوانیم!!!!
والسلام